ارزیابی دقت ابعادی کست نهایی حاصل از سه روش قالبگیری از ایمپلنتهای متعدد –مطالعه آزمایشگاهی

سابقه و هدف: انتقال موقعیت ایمپلنت از دهان به کست نهایی، یکی از مراحل مهم ساخت پروتزهای متکی بر ایمپلنت می باشد. هدف این مطالعه مقایسه دقت کست های حاصل از سه روش قالبگیری می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی و آزمایشگاهی یک مدل رزین آکریلی با پنج آنالوگ ایمپلنت تهیه شد و به کمک آن سه تکنیک قالبگیری به روش تری باز مورد ارزیابی قرار گرفتند. سه تکنیک عبارت بودند: 1- غیر متصل(NS) ،  2-متصل با رزین آکریلیS)  GC  ) و 3- متصل، جدا نمودن و اتصال مجدد آنها با رزین آکریلی (SS)GC .در هر تکنیک ، پنج قالب با پلی وینیل سایلوکسان (منوپرن) گرفته شد. صحت موقعیت آنالوگها در مدل اصلی و پانزده کست حاصل توسط Coordinate Measuring Machine مورد بررسی قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از آزمون ANOVA و آزمون چند دامنه ای دانکن استفاده شد. یافته ها: تکنیک SS اختلاف آماری معنی داری ) 01/0 ≥p  (نسبت به دو تکنیک NS    و S داشت و تفاوت آماری معنی داری بین دو تکنیک NS و S وجود نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه، بالاترین دقت ابعادی کست نهایی هنگامی بدست می آید که کوپینگهای قالبگیری بوسیله رزین آکریلی GC بهم متصل گردند، جدا و مجدداً متصل شوند.